RIME IN PILLOLE (pagina 47)
…quando a Bologna c’erano ancora gli ulivi:
Ón, dù e trì,
al balàn an và pió vì,
al và vì ‘stà premavàira
quànd i tìren só la tàila.
Tàila da l’óli
d’andèr in purgatóri,
tàila da zìl
d’andèr in paradìs.
Questo è il finale della favola della matrigna:
Mi madràggna, ràggna, ràggna
l’am mandé a fèr d’la làggna
làggna, làggna a cuié
la caldèra la buié,
mi surlén-na blén-na, blén-na
l’am purté una panirén-na,
mì papà luvàn, luvàn
am magné tótt int un b’càn.
Questa viene da Pianaccio:
Din dàn dindèla
A s’é maridè Brighèla
E l’à tólt una vecchietta
Era tutta rampinosa
E doman farem la sposa.
(dal “Lunèri bulgnàis”, 1990)
Le ragazze bolognesi innamorate d’un tempo, interrogavano così la margherita:
Al m’invól e s’an m’in vól,
al m’àma e s’al m’à int al cór,
póch, purassè, acsé acsé, am minciàn-na.
…e la speranza o la delusione stavano nella frase dell’ultimo petalo!
Ancora una ninna-nanna:
Din, dàn, dón
di pinén ai n’avàn ón:
s’ai n’avéssen dù o trì
o Dio Sgnàur che sinfunì!
(da "I calendari d'Italia", 1996)
-
Paolo Canè
Nessun commento:
Posta un commento