LA MADÓNA DI MIRÀQUEL (n. 262)
Un umarèl l'é a séder fóra dal cafà e al vàdd una curìra ch'las afàirma e ai vén zà una móccia ed zànt tótta arvinè: un zóp, un gób, ón col stampèl, ón in caruzén-na, ón sànza un bràz, ón con la tèsta fasè, alàura al d'mànda a l'autésta:
"Mó dùvv sìv stè?"
"A Lourdes" la fó l'arspósta e ló: "Sócc'mel! Avìv truvè asrè?".
"Mó dùvv sìv stè?"
"A Lourdes" la fó l'arspósta e ló: "Sócc'mel! Avìv truvè asrè?".
Nessun commento:
Posta un commento