LA MEDGÉN-NA PR’I CAVÌ (n. 103)

Dù amìgh is incàntren, ón l'éra plè cómm'una bócia da biglièrd e ch'l'èter l'avèva una gràn cavièra:

"Dì' só Pirén, una vólta t'an ér plè ànca té?" al fa ón.

"Eh, stà bàn! A sàn felìz cómme una pàsqua: ai ò truvè un sistéma naturèl par fèr cràsser i cavì e an fàgh èter che dìrel a tótt i plè ch'a tróv. At al vóii dìr ànch à té: it spusè?"

"Mé sè".

"Benéssum, alàura la medgén-na t'l'è bèle grètis a cà!"

"Cioè?"

"L'é sàmpliz: ògni sìra té t'è da sfarghèr la tèsta stramèz al gàmb ed tó muiér, dàpp a trài s'tmèn ed 'sta cùra te v'drè che i cavì it tacaràn a cràsser".

Tótt dù felìz, i dezìden d'andèr al cìnema. Quànd la s'impéiia la lùs, i vàdden davànti a làur una gràn tèsta plè e ón al dìs a ch'l'èter:

"Ai al giàggna ànch a luqué?"

"Mó sè, parché nà!"

Ai péccen int una spàla: "Éi, ch'al scùsa".

Quàll als vólta e al màsstra un gràn pèr ed bafión: "Sé?" e làur: "Brótt spurcaciàn!".