RIME IN PILLOLE (pagina 48)

Una filastrocca di Gregorio Casali:

Bulàggna bèla ai pì d’l’Apenén
piantè e fàta a fàurma d’una bèrca,
bèla ed fàbrich, famàusa ed zitadén
ch’par vàddarla l’indiàn fén al mèr vèrca;
e chi a pì, chi a cavàl ‘s métt in camén
ed maravàiia ognón él zéii inèrca,
al và só al mànt, l’adócia al piàn e al dìs:
“St’ bèl pàais l’é un terèster Paradìs!”

Quando si parlava di cambiare nome alla statua di San Petronio, il Santo si lamentava così col vicino Gigante (temendo di diventare un certo Sacchetti, allora assessore) :

A mé, purtróp, tótt zàirch’n ed fèr dal mèl
e v’lìv savàir cùmm andarò a finìr?
Ch’im cavaràn la méttria e ànch al pivièl,
im mitaràn int la fàza dàu basàtt
e, pr’unurèr chi fé tànt lavurìr,
i v’ràn ch’a d’vànta l’asesàur Sacàtt!

(A. Testoni, “Bologna che scompare” 1850-1880)

Questo sonetto, a firma “l’umarén dal pàvver” non c’entrerebbe nulla con questa raccolta che NON è di poesie, ma è tanto bello (e tanto giusto!) che lo riporto:

Sgnàur Giólli, mó al n’à póra ed stèr acsé
con sàul la cumpagnì d’un gàt suriàn,
ch’an i pól dèr sicùr sodisfaziàn
cómm ‘na sarvóta ch’téggna un póch pulé

e ai fàga un piàt ed m’nèstra pr’al mezdé?
‘Na ragazóta ch’s pósa tór a màn,
ch’sèva lavèr t’vaiù e sugamàn,
dèr quàich puntén dùvv’i é quèl ed scusé?

E pò as sà: una malatì o ànch un bisàggn
ch’al pósa capitèr, ed dé o ed nót,
l’é sóbbit lé d’aiùt e ‘d bàn sustàggn!

Ch’am dàga mànt a mé e pò la nót
(che l’ómen, tótt i sàn, ch’n’é brìsa ed làggn!)

avàir avsén un cùl…l’é un tér’n al lót

-

Paolo Canè