Gìsto e Mario i avèven tótt dù una bèla vàus da tenàur. I éren amìgh amìgh, mó strà'd làur ai éra ànch un póch ed rózzen, un póch ed gelosì, par vì d'la concurànza ch'is fèven. Un dé i s'incàntren e Gìsto al dìs:
"Dì só, Mario, èt cantè té par Nadèl?"
"Soncamé, ai ò cantè in San P'tróni e, at dirò, ai ò cantè acsé bàn, che la Madóna las é méssa a zighèr! E té?"
Gìsto, ch'ai éra v'gnó só un póch ed narvàus, l'arspànnd:
"Mó guèrda, ànca mé ai ò cantè in San P'tróni, mó ed sìra però!"
"E cùmm'éla andè?"
"Benéssum, pànsa che a la fén l'é v'gnó da mé Gesó Crésst, ch'al m'à détt: "Té sè ch'ét cànt pulìd, èter che ch'al g'graziè che incù l'à fàt zighèr mì mèder!"
Nessun commento:
Posta un commento