NÌNGIA 2 (n. 339)

Una sgnàura la và int un negózi d’animèl par cumprèr un càn:
"Sèl, con tótta ch’la delinquànza ch’ai é in gìro, a vóii quèl ch’am difànda!" La dìs.
"Soncamé" l’arspànnd al negoziànt "Sàul che adès an ò brìsa un càn da dèri, mó ai ò quèl ed méii".
E a gli màsstra una simién-na.
"Cùssa vólel ch’am’n’in fàga ed ch’al bagaién lé?"
"Bagaién? Ch’la bèda che quàssta l’é una sémmia “nìngia” ch’la fà al “karatè”! La stàga mò da vàdder". E arvólt a la sémmia: "Cìta, karaté a la scràna!" La sémmia la fa un sèlt e… TATÀN la stiànca la scràna i méll pìz! La sgnàura la vànza impresionè e la càmpra la sémmia. La và a cà dal maré ch’als métt a rédder:
"Mó cuss’él ch’al bagài t’è cumprè?"
"Bagài? Stà da vàdder: Cìta, karaté a la scràna!" Mo la simmién-na l’ans móv: "Aiò détt karatè a la scràna!". E lì gnìnta.
Alàura al sèlta só al maré ch’al dìs: "Sé, karaté ai mi dù marón!" …e la sémmia TATÀN!