Int un ufézzi ai éra un impieghè tartaiàn che tótt i tulèven pr'al cùl. Un dé al dezidé ed tór muiér e tótt i sù coléga is fénn prumétter che ló ai arévv cuntè incósa d'la prémma nót, sànza scurdèr gnìnta. Quànd al turné i d'mandénn:
"Alàura, adès a v'làn savàir incósa!"
E ló al taché: "Da-dàpp la ce-cerimónia ed sa-sàbet a s-sàn parté e a s-sàn arivè int l'a-l'albérgh. Da-dàpp zànna a s-sàn andè a lè-lèt e a-al lo-lonedé…."
"Làsa stèr al lonedé: nuètr'a v'làn savàir ch's'ai suzz'dé al sàb't ed nót!"
"La-lasèm finìr: da-dàpp zànna a sa-sa-sa…"
"A avàn capé: a sì andè a lèt, mó dàpp?"
"A sà-sàn andè a lèt e al lo-lonedé…"
"E té dàila! Làsa stèr al lonedé! Cùss'avìv fàt prémma dal lonedé?"
"A-adès stè mò bu-bunén e la-lasèm finìr: a sa-sàn andè a lèt e al lo-lonedé m-matén-na l' la m'à détt: disó, lì-lìvet só ch'ai ò da-d'andèr al cé-césso!"
Nessun commento:
Posta un commento