sabato 6 marzo 2010

UNA FÓLA CON LA MORÈL (n. 331)

Ai éra una vólta un cuntadén ch’al ciamé al veterinèri par fèri vàdder al só cavàl ch’an magnèva pió. "Adès ai avì da dèri ‘sta medgén-na par trì dé, mó s’an tàca a magnèr, bisàggna ch’al mazèdi". Al ninén, ch’l’avèva sintó incósa, al curé dal cavàl: "Disó, zàirca bàn ed magnèr, sinchenà al cuntadén at màza!".
Mó al cavàl l’andèva ed lóngh an magnèr brìsa e al veterinèri al gé: "A pruvàn èter tri dé e pò bàsta".
Al ninén al curé un’ètra vólta int la stàla: "Dài, màgna dànca, se nà l’é pìz par tè!".
Al térz dé, al cavàl l’éra sàmper pió mègher e al cuntadén al ciamé al veterinèri par fèri la puntùra. Apànna che al veterinèri l’arivé, al cavàl al taché a magnèr e bàvver ch’mé un lùder e al taché a córrer e a saltèr ch’mé un màt. Al cuntadén l’éra acsé felìz che par festegèr l’avenimànt al mazé al ninén e al fé un gràn g’nèr!

Morèl: zairca sàmper ed fèret i càz tù!

Nessun commento:

Posta un commento