AL CINÀIS FURBÉN (n. 334)

Una d’màndga matén-na, durànt la guèra dal Vietnàm, un sturnèl d’un suldè americàn al và a pàss int al fiómm Mekong. A un zért mumànt al sént tirèr la bèva e al capéss d’avàir inlamé quèl ed grós, parché al fà una gràn fadìga a tirèrla só. Tìra e che té tìra, al s’acórz che, da ch’l’ètra pèrt dal Mekong ai é un scrammlézz d’un cinisén che l’à inlamè sàmper ch’al pàss e l’é là ànca ló ch’al tìra cumpàgn a un màt!
"Làsa andèr ch’al pàss, ch’l’é al mì" al dìs l’americàn, "Nà, a l’ò ciapè prémma mé" ai arspànnd al cinàis e i vàn ed lóngh a litighèr, infénna che al cinisén ai fa una propósta:
"A fàn acsé: as cazàn int al cùl e al prémm ch’al dìs "ahi" l’à pérs al pàss!".
L’amercàn al guèrda al cinisén e al pànsa: "Con ch’al fisicàtt lé ch’sa vùt ch’al fàga!" e l’azèta. Al cinàis al dìs: "Però a tàch mé" - "Tàca pur té, mó quànd al tucarà a mé, t’at n’acurzarè!"
Als métt in pòsa e…bòia d’un Giùda: ch’l’umarén lé l’à un "afèri" incredébbil e par póch an i scàpa brìsa un vérs, mó als tartén. Fenalmànt ai tàcca a ló e l’é acsé sicùr ed vénzer, che al sént bèle in bàcca l’àqua cèra pr’al pàss:
"Vén mó qué, cinàis, che adès am tàcca a mé!"
E al cinàis: "Nà, nà, tén-nel pùr té: a mé al pàss l’um fà schìv!".