LA IÉNA RÌDENS (n. 104)

La màstra la c'càrr ai ragazù d'la jéna rìdens: las ciàma acsé parché l'à un vérs ch'la pèr ch'la rédda, in zért chès la magna ànch i escremént, las acópia una vólta à l'àn e la dìs ai ragazù ed fères aiutèr dai genitùr p'r'un téma da discótter pò in clàs.

Al dé dàpp l'intèrroga e al tàca Nino: "Mi pèder, ch'l'é un veterinèri, al m'à détt che la jéna rìdens, l'é óttil par la pulizì d'la forèsta".

"L'é vàira, bràvo Nino".

Al cunténnua Luca: "Mi pèder, ch'l'é un etòlogh, al m'à détt che la jéna rìdens l'é una bìstia rubóssta".

"Sè, l'é vàira, bràvo Luca".

Ai tàcca a Pirén: "Mì pèder, ch'al fà al muradàur, al m'à détt che a magnèr d'la mérda e a ciavèr una vólta a l'àn ai é póch da rédder!"