AL FASÉSTA (n. 216)

Int un paàis d'la muntàgna, ai éra ón che tótt il ciamèven "al fasésta", parché ànch dàpp la guèra, ló l'éra vànzè sàmpr'ed ch'l'idèa. Un dé l'andé dal dutàur che a gli déss che l'avèva un tumàur e che l'avèva ànch trì mis ed vétta! Al dé dàpp, al fasésta l'andé int la cèllula di cumunésta e al gé ch'al v'lèva iscrìvers al parté. Al "compàgno" an cardé brìsa al sàu uràcc' e al mandé a cimèr tótt i sù càpi e i d'mandénn:

"Cumm'éla, té t'ì sàmper stè un fasésta, che t'at vù iscrìver al nóster parté?"

"Parché al dutàur al m'à détt ch'ai ò sàul trì mìs ed vétta e strà trì mìs mé a preferéss ch'al móra ón di vùster!".