martedì 30 dicembre 2008

RIME IN PILLOLE (pagina 47)

…quando a Bologna c’erano ancora gli ulivi:

Ón, dù e trì,
al balàn an và pió vì,
al và vì ‘stà premavàira
quànd i tìren só la tàila.
Tàila da l’óli
d’andèr in purgatóri,
tàila da zìl
d’andèr in paradìs.


Questo è il finale della favola della matrigna:

Mi madràggna, ràggna, ràggna
l’am mandé a fèr d’la làggna
làggna, làggna a cuié
la caldèra la buié,
mi surlén-na blén-na, blén-na
l’am purté una panirén-na,
mì papà luvàn, luvàn
am magné tótt int un b’càn.


Questa viene da Pianaccio:

Din dàn dindèla
A s’é maridè Brighèla
E l’à tólt una vecchietta
Era tutta rampinosa
E doman farem la sposa.

(dal “Lunèri bulgnàis”, 1990)

Le ragazze bolognesi innamorate d’un tempo, interrogavano così la margherita:

Al m’invól e s’an m’in vól,
al m’àma e s’al m’à int al cór,
póch, purassè, acsé acsé, am minciàn-na.


…e la speranza o la delusione stavano nella frase dell’ultimo petalo!

Ancora una ninna-nanna:

Din, dàn, dón
di pinén ai n’avàn ón:
s’ai n’avéssen dù o trì
o Dio Sgnàur che sinfunì!

(da "I calendari d'Italia", 1996)
-
Paolo Canè

Nessun commento: