AL PANARÉZZ (n. 222)

Un sgnàuri l'urdné da magnèr int un ristorànt. Quànd al camarìr ai purté la m'nèstra al v'dé ch'al tgnèva al didàn a móii int al bród. An déss gnìnta parché l'éra educhè, mó quànd al v'dé che ànch int el pulpàtt l'avèva un'ètra vólta al didàn a móii, al salté só tótt incazé e al déss:

"Gi só, v'èni brìsa insgnè che an bisàggna brìsa t'gnìr el dìda int la róba da magnèr?"

"Im l'àn insgnè sè: a fàgh al camarìr da ventzénqv àn! L'é ch'ai ò un panarézz ch'am fà un mèl d'la madóna e al dutàur am à détt ed t'gnìrel sàmper al chèld".

"A sè? Alàura sèl cùs'i déggh mé? ch'as al métta int al cùl!"

E al camarìr: "Soncamé: l'é própi quàll ch'a fàgh strà una purtè e ch'l'ètra!".