AL PÈPA (n. 259)

Un Pèpa bulgnàis l'avèva v'ló un camarìr bulgnàis che, ogni matén-na, a gli géss al "bongiórno" int al só dialàtt, acsé, tótti el matén, al camarìr l'arivèva int la stànzia bùra e al gèva:

"Bongiórno, Santitè, l'é gli ót e l'é una bèla giurnèta!"

"Gràzie, mó Dio e mé al savàn!" l’éra l’arspósta.

E tótti el matén l'éra ed quàlla: "L'é gli ót e l'é una bèla giurnèta…Dio e mé al savàn…"

Finché una matén-na al vén dànter:

"Bongiórno, Santitè, l'é gli ót e l'é una bèla giurnèta".

"Gràzie, mó Dio e mé al savàn". E al camarìr: "Pistulàn, l'é el nóv e pò al pióv!"