LA SURPRÀISA 1 (n. 285)

In una farmazì un zuvnót al d'mànda al farmazésta:

"A v'révv un preservatìv, parché stasìra a vàgh par la prémma vólta a cà da la mì 'mbràusa".

Quànd al stà pr'andèr fóra al tàurna indrì e al d'mànda:

"Ch'al scùsa, am in dàga bàn un'èter, parché i m'àn détt che la surèla d'la mì 'mbràusa l'é una gràn tróiia e, sèl, an sà mai…".

Sóbbit dàpp al tàurna indrì par la térza vólta e al d'mànda:

"Ch'al sénta, da ch'la vì ch'ai sàn, am in dàga bàn un'èter, parché ai ò sintó dìr che ànch la mèder d'la mì m'bràusa l'é sàmper in zàirca ed zuvnùt, dànca a v'révv cuntintèr ànca lì". E fenalmànt al và vì.

La sìra l'é bèle a tèvla insàmm al trài dón, quànd l'arìva al pèder e al zuvnót al tàca a preghèr:

"A t'aringràzi, Sgnàur, par 'sté magnèr bandàtt…ecétera".

Dàpp un póch, dato ch'al cuntinuèva a preghèr, l'ambràusa a gli dìs:

"An savèva brìsa che té t'fóss acsé ed cìsa".

"E mé an savèva brìsa che tó pèder al fèva al farmazésta!".