AL RIMÓRS (n. 297)
Una nót un ragazèl al se z’dé con una gràn vóiia d’una dóna: als livé e l’andé fóra a zarchèren ónna. Gìra e che té gìra mó an n’in truvé gnànch’ónna e l’éra bèle quèsi rasegnè a fèren sànza, quànd al v’dé lóng e c’tàis par tèra un umarél ch’al durmèva col cùl pr’ària. A gli pensé un póch e pò, dato che ch’al cùl l’éra sàmper méii che gnìnta, al dezidé ed fèr… quàll ch’ai éra da fèr! Quànd al finé e in ‘st’mànter che l’umarèl l’andèva drétt a durmìr, ai véns un rimórs e l’infilé int ónna del sàu màn una chèrta da zinquantamélla frànch e pò l’andé a cà. La matén-na dàpp, l’umarèl als truvé ch’i sóld in màn e tótt cuntànt l’andé int al cafà e l’urdné: "Barbéra par tótt!"
Dàpp a soquànti nót al ragazèl ai v’gné sàmper ch’la vóiia e, an truvànd ed méii, l’andé da ch’l’umarèl ch’al durmèva, al fé quàll ch’l’avèva da fèr e a gli lasé èter zinquàntamèlla. La matén-na dàpp, un’ètra vólta int al cafà: "Barbéra par tótt!" e tótt i b’vénn cuntént.
Pò la cósa l’éra d’vintè un’abitùdìn: al ragazèl an andèva gnànch pió a zarchèr el dón, l’andèva da l’umarèl, al fèva e al lasèva i sóld. Fén ché un dé al puvràtt l’andé int al cafà e l’urdné: "Barbéra par tótt e par mé una butéglia d’àqua minerèl".
Alàura al barésta a gli déss:
"Par ló gnìnta barbéra?"
"Nà, parché ai ò fàt chès che ch’al vén lé al’m fà v’gnìr al brusacùl!".
Dàpp a soquànti nót al ragazèl ai v’gné sàmper ch’la vóiia e, an truvànd ed méii, l’andé da ch’l’umarèl ch’al durmèva, al fé quàll ch’l’avèva da fèr e a gli lasé èter zinquàntamèlla. La matén-na dàpp, un’ètra vólta int al cafà: "Barbéra par tótt!" e tótt i b’vénn cuntént.
Pò la cósa l’éra d’vintè un’abitùdìn: al ragazèl an andèva gnànch pió a zarchèr el dón, l’andèva da l’umarèl, al fèva e al lasèva i sóld. Fén ché un dé al puvràtt l’andé int al cafà e l’urdné: "Barbéra par tótt e par mé una butéglia d’àqua minerèl".
Alàura al barésta a gli déss:
"Par ló gnìnta barbéra?"
"Nà, parché ai ò fàt chès che ch’al vén lé al’m fà v’gnìr al brusacùl!".
Nessun commento:
Posta un commento