martedì 18 novembre 2008

RIME IN PILLOLE (pagina 37)

Questa ce l’ha con gli abitanti di Monteveglio:

Din dón, din dón,
qui ed Muntvì i én tótt quaión:
par campèna i dróv’n un àlla,
par batóc’ una zivàlla!


L’arte di arrangiarsi:


La màsstra ed Muràn
las lìva a fèr al pàn:
ai amànca al livadùr
e l’as tàia un pèz ed cùl!
La màsstra d’la Cà Nóva
las lìva fèr la scóla:
ai amànca la canàtta
e las tàia un pèz ed tàtta!


Infine, una triste considerazione:

Una vólta ai éra bèla
mó adès an al sàn pió,
um càsca la stranèla
e inción m’la tìra só.


Poco comprensibile:

Al pióv e s’ai é al sàul,
tótti él vèri in vàn in amàur;
Al pióv e s’ai é l’óra,
tótti él vèci i vàn in carióla.


Così era il finale di un narratore assetato:

Sbléssga ed zà, sbléssga ed là,
sbléssga dàntr’int una ràid:
dèm da bàvver ch’ai ò sàid!
(da “Al lìber ed quàll ch’pèga l’óli” a cura Vari Autori, 1985)

Strofette di questua:

Av sàn v’gnó a dèruv al bàn àn,
ch’a campéssi zànt’àn,
zànt’àn e un dé,
la bonamàn l’am vén a mé.

-
Paolo Canè

Nessun commento: