PAPAGÀL 5 (n. 254)

Un umarèl l’avèva cumprè un papagàl e al l’avèva paghè dàgg’ frànch, mó an avèva brìsa piasàir ch’as savéss ch’l’éra custè acsé póch e acsé al gé a la bìsta d’an al dìrel con inción. Figuràggnes se la bìstia ai dé mànt: al dé dàpp un amìgh dal padràn al déss:

"Che bèl papagàl, mó quànt l’èt paghè?" e al papagàl: "Dàgg’ frànch, dàgg’ frànch!".

Al padràn, tótt incazè, ai cazé drì una scràna ch’al le ciapé int la tèsta, acsé al papagàl al pirdé tótti él pànn e al vanzé plè. Un dé ch’al v’gné in vìsita un òspite ed riguèrd ch’l’éra sànza gnànch un cavàii, al papagàl a gli gé:

"Di’ só, èt détt dàgg’ ànca té?".